verslag van gister:aankomst op een bountyeiland

Wat is het toch super om jullie berichtjes te lezen. Als je je dan soms alleen voelt dan zijn jullie er toch een beetje bij :-) Vandaag was even zo'n dag. Slecht geslapen en om 6.30u in de taxi (op vakantie!). Wel weer een aardige taxichauffeur waarvan ik de 3 ringitt die ik niet meer gepast had niet hoefde te betalen :-) Op het enorme vliegveld van Subang (viel best mee dus) een ontbijtje gegeten en toen met een propellervliegtuigje richting Khota Baru. Het is net op de bus stappen! Daar de taxi naar Kuala Besut om met een watertaxi naar mijn relaxplekje voor de komende dagen te gaan. Daar weer overstappen in een kleiner bootje net voor het strand. Het is hier mooi, rustig (5 huisjes) en basic. Ik moet duidelijk nog wat in de relaxmodus komen want ik zoek dingen om te doen en voel me nog wat alleen. Dan maar even een powernap en dat helpt! Na 3 uur word ik helemaal gekreukeld wakker (na je 30e ontdeuk je niet zo snel meer blijkt...) en ga ik lekker in mijn hangmat beginnen aan een van mijn vele boeken. Het relaxte gevoel begint langzaam te komen, totdat ik iets achter me zachtjes hoor scheuren... Ik kijk achterom en het ene na het andere touwtje van de hangmat knapt. Binnen 10 sec lig ik met mijn billen op de grond haha! Gelukkig was de afstand niet zo groot en kijk ik vooral snel om me heen om te zien of ik mijn eerste indruk meteen al heb verpest :-) Gelukkig, niemand gezien! dus ik sta rustig op en doe net of er helemaal niets gebeurd is. Na een lekker broodje in het restaurantje aan het water word ik opeens door de jongen van hotel geroepen: er is iets bij mijn kamer! En wat blijkt: het is een enorme landschildpad (zo'n 1m lang) die eieren aan het leggen is voor mijn huisje! Hoe cool is dat!!! Heel erg! Ook de andere gasten komen kijken en gelijk hebben we een gespreksonderwerp en dus contact :-) ik klets gezellig met 2 meisjes uit Duitsland die helaas morgen al vertrekken maar mij verzekeren dat ik hier wel 100% moet genieten want het is heerlijk. Nou, dat ga ik dan ook maar doen. Oh ja, en ik heb er een poezenvriend bijgekregen, zo leuk! Voel ik me meteen al thuis. Straks kijken of hij bij mij in mijn huisje wil logeren. Kan hij me afleiden van de grote spin die in een web voor mijn huisje hangt... Suzie heet ze, dat dan weer wel.. Ach ja, je wilt wildlife zien of niet hè. Dag lieve allemaal! De foto's van dit verslagje zet ik even op FB