Magical Maninjau

De volgende dag hebben we via Ronni een tour geregeld naar het Maninjaumeer. Achterop de scooter bij Andre en Putra rijden we (wederom, je zou zeggen dat het saai wordt, maar nee) door een prachtige omgeving met rijstvelden, bergen, authentieke dorpjes en slingerweggetjes. We stoppen even in Kota Kadang, een vriendelijk dorpje waar veel inwoners een Nederlandse oorsprong hebben. En dat is te zien aan de huizen. Ook zien we daar typisch Minankabauhuizen met meerdere puntige daken. Bij een zilversmid in het dorp kopen we nog een leuke herinnering en dan gaan we weer on tour. Op een gegeven moment stoppen we om een kijkje te nemen bij honderden flying foxes die in bomen hangen te rusten. Om daar te komen balanceren we op de smalle paadjes tussen de rijstvelden en buffels in. Pas als ze wegvliegen zien we pas hoe eng groot ze eigenlijk zijn... Terug over het smalle paadje kan Andre het niet laten om Renske even een duwtje te geven waardoor ze in de rijstveldblub terechtkomt. Ze kunnen er beide wel om lachen :-)
Even later komen we aan bij een soort fabriekje waar een familie bruine suiker maakt van suikerriet. Bijzonder aan Sumatra is dat je bijna geen toeristen tegen komt. Ook een bezoek aan zo'n fabriekje is niets toeristisch. Je stopt gewoon ergens langs de kant van de weg waar toevallig mensen aan het werk zijn en mag even een kijkje nemen in hun leven. Echt super! Hier wordt dus het sap van de suikerriet geperst, dan wordt het sap gezeefd en in rieten manden op een vuurtje van restjes suikerriet en een stukje autoband (blijft het lekker goed van branden) aan de kook gebracht. De caramelachtige pasta wordt dan in vormpjes gestopt en er weer uitgehaald om zo te kunnen verkopen. Wanneer we verder gaan op de scooter rijden we door "suikerrietbossen" van wel 3m hoog, bizar gezicht. We stoppen nog even voor een mooi panorama-uitzicht over het Maninjaukratermeer en beginnen dan aan de beroemde 44-bochten weg, die ons in 44 haarspeldbochten naar het meer brengt. Onderweg een beetje regen, dus de poncho maar aan en gaan. Via smalle steegjes komen we uiteindelijk aan bij een mooi klein restaurantje waar we lekker omelet met extra kaas, sate en mie goreng eten. We kanoën nog even op het meer. Nou ja, kanoën... we proberen om niet om te kieperen in het gammele zelfuitgehakte bootje. Dat lukt ons maar we houden het al snel voor gezien. Dan vaar ik nog een stukje met Andre langs een fishfarm voor tilapia. Terug op de scooter naar Bukittingi is weer het ene uitzicht nog mooier dan de andere. Vooral de groene Sainokkloof met een grote losse rots met daarop 1 eenzaam boompje (extraatje in de tour, omdat ze ons 'such nice girls' vonden haha) is echt indrukwekkend!