Tot rust op het platteland van Bali

Daar is ie dan... mijn laatste verslag uit het mooie Indonesie! 4 dagen geleden vertrokken we van Lombok. Met de bemo (soort lokale open taxi) werden we bij de haven gedropt. Daar draaiden meteen alle hoofden van de mensen die al zaten te wachten. We hebben namelijk nogal wat gekke souveniers gekocht (oa paraplu's) die we aan onze rugzak hadden gebonden en meteen waren we dus een attractie :-). Maar die gekke souveniers hebben ons wel veel gedoe bespaard, omdat ze inclusief backpack bijna met de verkeerde boot meegingen! Gelukkig zag ik net op tijd onze parapluutjes voorbijkomen en konden we de tassen nog onderscheppen. Na een redelijk heftige boottocht vanuit Sengiggi. waarbij we dachten lekker op dek te zitten in het zonnetje maar uiteindelijk drijfnat van het opspattende zeewater weer vanaf kwamen, meerden we aan in Padangbai. Daar onmoetten we een lieve batikverkoopster waar we een leuk gesprek mee hadden op de pier toen we een week eerder vertrokken vanaf Padangbai. Haar zwager kon ons wel voor een leuk prijsje naar Sidemen brengen, dus hup de taxi in! Hoe dichter we bij Sidemen kwamen hoe mooier en rustig het werd (en wij ook :-)). Sidemen is een nog niet toeristisch dorpje tussen de rijstterrassen, bergen en groen in allerlei schakeringen. Een heerlijke plek om even niets te doen. We hadden een prachtige kamer met buitenterras en gazebo met uitzicht over de rijstterrassen. Hier hebben we 3 dagen lekker gezond, gewandeld, gelezen, gegeten, met de locals gekletst, natuurlijk nog wat paraplu's geshopt, veel foto's gemaakt en gewoon uitgerust! We vonden het jammer dat we dit bijzondere plekje moesten verlaten. Hoewel... in de drie dagen dat we daar zaten hebben we 2x een dikke (echt heul dikke) spin gevonden in onze kamer. Maar dapper als we zijn, twee stoere meiden alleen op reis....... hebben we de mannetjes van het guesthouse geroepen! Dat gingen we echt niet zelf doen! En we stelden ons niet (echt) aan want hun eerste reactie toen ze de spin zagen was: oei! Niet echt opbeurend... Maar ze gingen hem te lijf en we hebben het overleefd :-) Dinsdag was het tijd om naar Jimbaran te gaan, onze laatste bestemming. Jimbaran is een vissersplaatsje dat bekend staat om zijn seafood Warungs: tafeltjes op het strand waar je bij kaarslicht gegrilde vis, gamba's, krab enz kunt eten die die dag zijn gevangen en die je eerst zelf hebt uit mag zoeken en laten wegen. Daarna worden die garnalen en inktvis (onze keuze) gemarineerd in knoflook en op de Bbq van cocosnoothulzen gegrild. Sausjes erbij, frietjes en een dietcoke en het feestmaal is compleet! Echt een perfect afscheidsetentje. Overdag hebben we aan het zwembad gelegen en ben ik nog even naar de lokale markt en de vismarkt geweest. Ger, het had wel wat weg van dat chaotische vissersplaatsje in Gambia. Echt een belevenis met honderden gekleurde vissersbootjes in de zee en op het strand en vis en blokken ijs die af en aan worden gevoerd. Overal staan manden vis en ik struikelde zelfs bijna over een stapel roggen zonder staart (ging me toch wel aan het hart, zijn zulke mooie dieren...). In de overdekte vismarkt aan het strand vind je vis en schaaldieren in alle soorten en maten die je je maar kunt bedenken: van reuzekreeften en gekleurde krabben tot inktvissen en zwaardvissen! En de geur... tja dat is ook echt onderdeel van de belevenis zullen we maar zeggen :-) Het afscheid van Renske was echt en ook een beetje verdrietig. We hebben echt een leuke tijd samen gehad en zij is een heel bijzonder mens. Nu zit ik op Jakarta airport waar ik net heb genoten van de meest heerlijke mocha choclate cookie crumble frapuchinno, mmmm. Ik ben al 6 uur onderweg en heb nog maar zo'n 24 uur te gaan. Eitje! :-)
Veel liefs!!